Vistas de página en total

lunes, 25 de octubre de 2010

...y se acerca el final


A continuación, y si no hay cambios de última hora, os detallo los últimos bolos que haré antes del "fin de gira", que será el 23 de diciembre -guardad la fecha!- y al que dedicaré un post especial. No pudimos conseguir llegar a todos los lugares que queríamos -especialmente al sur, nuestra eterna deuda pendiente-, pero lo intentaremos con el próximo disco -a la venta en 2011-. En fin, ojalá vengáis a despediros hasta el año que viene. ¡¡Gracias por estar!!

11 - XI , SANTIAGO DE COMPOSTELA (+ Xabi Pérez). Club "La Radio" (Plaza de abastos). 22:00 - 5€

12 - XI, Foz (LUGO + Xabi Pérez). Pub Namarinos (c/Concello de Sarria, nº 25). 23:30. Entrada libre

16 - XI, MADRID. Búho Real (c/Regueros, 5). 21:30 (taquilla por determinar)

26 - XI, POLA DE SIERO. Abre César (c/San Antonio, 23). 21:00 Entrada libre

9 - XII, LEÓN (+ 84). Gran Café (c/Cervantes, 9). 21:30 - 7€

10 - XII, VALLADOLID (+ 84). Café Teatro (c/Cánovas del Castillo, 11). 22:00 - 7€

11 - XII, TAPIA DE CASARIEGO (+ Xabi Pérez). In situ (Avda. del Muelle, 20). 23:30 - Entrada libre

12 - XII, Foz (LUGO, + Xabi Pérez). Pub Namarinos (13:00, Sesión Vermouth)



viernes, 22 de octubre de 2010



P.D. Y ya sois 100 seguidores, cómo mola!

miércoles, 13 de octubre de 2010

Esto ya no es Woodstock


Bien lo sabes, Beris:

Montar tu banda e intentar dedicarte a la música es todo menos estabilidad y control. Y al parecer, el significado de "Rock&Roll" que hemos mamado no conseguimos encontrarlo jamás. Creo que ya no se trata de pegarse el fiestón y colocarse el que más. Tampoco de moverte por el escenario provocando al tendido. Y mucho menos, de llevar pelo largo y chupa de cuero.


Desgraciadamente, esta nueva acepción de tan querida expresión carece de cualquier romanticismo para los que empezamos. Está más relacionada con renunciar. Sí, renunciar a emanciparte, a la estabilidad emocional, a llevarte a tu novia de viaje, a fumar Malboro y a agarrarte una castaña la noche anterior a un concierto. Sólo por la música. Ésta es la clave: saber que ni tu familia, ni tu novia, ni el banco, ni tu perro van a entender por qué sigues con esto. Y voy más allá. Acabar por aceptar que ni siquiera tú mismo sabes realmente por qué quieres continuar.


Estoy seguro de que Keith Richards y alguno más se limpiarían el culo con todo esto. Pero si empezasen ahora, me gustaría ver cómo podrían pagar a sus camellos. Y lo que es más importante: qué sello discográfico les daría la oportunidad